Natuurlijk waren en zijn er tussen de bewoners wel eens geschillen en zelfs ruzies. Zo ook bij Margriet van Ray rond 1700. In de jaren 1700 tot 1744 terroriseerde deze vrouw het Hof met haar ‘onlijdelijk quaadaardig humeur”: het leeggieten van emmers water over de vloer van de onderburen, nachtelijk lawaai en geschreeuw, mishandeling van buren, geruzie met openslaande deuren, in bezit houden van de enige sleutel van de waterbak, het beschimpen van de pastoor, niet betalen van huur, etc. De Burgemeester en het Stadsbestuur moesten eraan te pas komen: van Ray moet zich voortaan als een ‘ordentelijk baggijntie’ gedragen. Dit is niet geheel gelukt, ook later roerde ze zich nog. Tot de dood in het jaar 1744 van Ray de mond snoerde.